Πρόλογος του δημοσιογράφου – εκδότη,

Κου Σάββα Βλάσση

 Όσο και αν ακούγεται περίεργο, το ενδιαφέρον των Ελλήνων για τα στρατιωτικά θέματα γενικότερα, είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Δεν είναι μόνο η διαρκής τουρκική απειλή που υποχρεώνει σε μια συνεχή μεγάλη προσπάθεια, σε επίπεδο Ενόπλων Δυνάμεων. Το ζήτημα της στρατιωτικής υπηρεσίας απασχολεί ένα σημαντικό ποσοστό των νέων, από πλευράς επαγγελματικής αποκαταστάσεως με φοίτηση σε κάποια παραγωγική σχολή είτε μέσω της “οδού” των Επαγγελματιών Οπλιτών, όσο και στο χαμηλό επίπεδο του απλού κληρωτού ο οποίος καλείται να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία.

Στις ημέρες μας, η στρατιωτική θητεία έχει περιορισθεί σημαντικά σε χρονική διάρκεια πάντως το ρεύμα που υπάρχει σε πανελλήνια πλέον κλίμακα, με την δραστηριοποίηση αρκετών εφέδρων που έχουν απολυθεί, δείχνει ότι το ενδιαφέρον εξακολουθεί να υφίσταται. Εξάλλου, η εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας αποτελεί επιπλέον προσόν για όσους ενδιαφέρονται να παραμείνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις ως Οπλίτες Βραχείας Ανακατατάξεως ή Επαγγελματίες Οπλίτες.

Αξιόλογο ρεύμα επίσης, δείχνει να αναπτύσσεται σταδιακώς και στην Εθνοφυλακή.Ως εκ τούτου, άτομα με θετική προδιάθεση για τα στρατιωτικά γενικότερα και ειδικότερα από το χαμηλό επίπεδο του απλού στρατιώτη – μαχητού, ενδιαφέρονται να εμπλουτίσουν το γνωστικό τους υπόβαθρο, πριν να έλθουν ακόμη σε επαφή με τον χώρο. Αυτό το ενδιαφέρον δε, για πολλούς δεν σβήνει μετά την εκπλήρωση της τυπικής ένοπλης υποχρεώσεως προς την πατρίδα.

Τέτοιου είδους άτομα, αυξημένου βαθμού αντιλήψεως της ευθύνης του ρόλου που θα αναλάβουν, αισθάνονται την ανάγκη από νωρίς να είναι προετοιμασμένα τουλάχιστον για τα βασικά πράγματα που πρέπει να κατέχει ένας στρατιώτης ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στα πολεμικά καθήκοντα. Αυτή η “βασική” ή “κρίσιμη” ύλη μαθημάτων – αντικειμένων, προσφέρεται συγκεντρωμένη σε αυτό το βιβλίο, με την μορφή εγχειριδίου, που συνέγραψαν δύο έμπειρα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού, ο Υπολοχαγός (ΠΖ) Γεώργιος Δημητρόπουλος και ο Αρχιλοχίας (ΠΖ) Ευάγγελος Τρασάνης.

Κατά το παρελθόν, έχουν παρουσιασθεί στην Ελλάδα ανάλογες εργασίες οι οποίες μάλιστα εξαντλήθηκαν σε εύλογο χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι έτυχαν ευμενούς υποδοχής από το κοινό. Εφόσον δε εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε το διαδίκτυο, για την ευρύτερη προβολή και διάδοση, η επιτυχία αυτή θεωρείται ακόμη σημαντικότερη. Ωστόσο, ως κάποιος που έχει την δυνατότητα να αντιπαραβάλει τα πράγματα, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι δεν χωρεί σύγκριση μεταξύ των προσπαθειών εκείνων και του παρόντος έργου.

Το ανά χείρας “Εγχειρίδιο Έλληνα Μαχητή” υπερέχει από κάθε άποψη. Σε αντίθεση με προηγούμενες σχετικώς “απρόσωπες” ανάλογες εργασίες, διακρίνεται σαφώς από εντονότερη “ταυτότητα”, αφού τόσο η δομή όσο και η γενικότερη παρουσίαση της ύλης, αναδεικνύονται πολύ καλύτερα, διευκολύνοντας την αφομοίωσή της. Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μόνο, αποτελεί σημείο υπεροχής από κάθε άποψη. Αλλά το πλέον σημαντικό, είναι ότι η όλη δομή ακολουθεί την σειρά με την οποία η πείρα των συγγραφέων δείχνει ότι πρέπει να διδάσκονται τα αντικείμενα, ώστε να “χτίζεται” ο μαχητής. Κατά συνέπεια, υπάρχει μια οργανωμένη ομαλή συνέχεια των διαφόρων κεφαλαίων και όχι τυχαία παράθεση της ύλης.

Πρόκειται για μια από τις πολύ λίγες, ευχάριστες εξαιρέσεις που στρατιωτικό προσωπικό ασχολήθηκε με την συγγραφή κάποιου βιβλίου. Δυστυχώς, η παραγωγή βιβλιογραφίας από τους Έλληνες στρατιωτικούς μπορεί να θεωρηθεί πτωχή, μια πραγματικότητα που επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Το δεδομένο πάντως είναι ότι οι δύο συγγραφείς διακρίνονται από το προοδευτικό πνεύμα που καλλιεργεί την διάθεση μεταφοράς της γνώσεως. Αυτό συνιστά βασικό προσόν, που δυστυχώς δεν αποτελεί κοινό τόπο για πολλούς Έλληνες που ως ατομιστές, συνηθίζουν να “κρατούν” για τον εαυτό τους την συγκεντρωμένη γνώση. Τα δύο στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων, το έχουν αποδείξει ήδη με το προηγούμενο έργο τους, το “CQB Βολές Μάχης Ταχείας Αντίδρασης”, που είχε μεγάλη επιτυχία. Ήταν και εκείνο ένα πολύ ωραίο εγχειρίδιο, το οποίο απετέλεσε αφορμή ώστε πολλοί αναγνώστες να έλθουν σε επαφή απευθείας με τους συγγραφείς, εγκαινιάζοντας ένας άμεσο “διάλογο” που δεν έχει προκαλέσει καμία άλλη έκδοση στην χώρα μας. Αυτή η κατάσταση, δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί εάν δεν υπήρχε η διάθεση των συγγραφέων να ανταποκριθούν, επιδεικνύοντας και εδώ τον υψηλό επαγγελματισμό και την αίσθηση της ευθύνης που τους διακρίνει.

Ως ένας άνθρωπος του χώρου των στρατιωτικών – ιστορικών εκδόσεων, επαινώ τους δύο συγγραφείς για την δραστηριότητα που έχουν αναπτύξει τα τελευταία έτη με τις εκδόσεις τους. Η διάχυση της γνώσεως είναι πάντα ευπρόσδεκτη, ιδίως όταν προέρχεται από επαΐοντες και μεταφέρεται με απλό και εύληπτο τρόπο. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που διακρίνουν το “Εγχειρίδιο Έλληνα Μαχητή” και θεωρώ δεδομένο ότι θα πετύχει τον σκοπό του, όχι μόνο εκδοτικώς αλλά και ουσιαστικώς, από την πλευρά της προσφοράς στον αναγνώστη. Γιατί πάντα οι ποιοτικές εργασίες, έχουν απήχηση και ιδιαιτέρως όταν απευθύνονται σε ένα ειδικό αναγνωστικό κοινό.