Σήμερα έφερα εις πέρας άλλη μία αποστολή:
Πρόκειται για τον κλασσικό ημιμαραθώνιο της Αθήνας. Μια αποστολή για την οποία έχω εκπαιδεύσει σκληρά το σώμα και το νου μου και την οποία έχω εκτελέσει με ιδιαίτερη επιτυχία στο παρελθόν. Πάραυτα, το αποτέλεσμα της αποστολής δεν με ικανοποίησε, παρόλο που ο χρόνος ολοκλήρωσης του αγώνα (ένα εκ των δύο κριτηρίων επιτυχίας που είχα θέσει), ήταν ικανοποιητικός. Τι φταίει λοιπόν;
Αναζητώντας τις αιτίες της μερικής επιτυχίας της αποστολής μου, δεν μπορώ παρά να εστιάσω στα κριτίρια επιτυχίας που ο ίδιος είχα θέσει τη στιγμή που γράφηκα στον αγώνα: 1ον, χρόνος κόντα στην προηγούμενη επίδοση μου και 2ον, να τερματίσω τον αγώνα έχοντας ανάμεικτα συναισθήματα κόπωσης και ικανοποίησης.
Η αποτυχία μου να αντιληφθώ το 2ο κριτήριο που είχα εξαρχής θέσει, συνέβαλε στο να μην πάρω σοβαρά τη δυσκολία του αγώνα και να προπονηθώ ελειπώς, θεωρώντας τον “εχθρό μου” δεδομένο. Αυτό υπήρξε μεγάλο σφάλμα, διότι μπορεί να πέτυχε η αποστολή, αλλά η κούραση που ένιωθα με το πέρας του αγώνα υπήρξε πολύ μεγαλύτερη από το συναίσθημα ικανοποίησης που ένιωθα. Αυτό φυσικά θα έχει ως αποτέλεσμα, η αποκατάσταση να διαρκέσει περισσότερο καιρό απ’ ότι συνήθως και πιθανότατα να μην μπορώ να προετοιμαστώ εγκαίρως για την επόμενη αποστολή μου: Τον αγώνα τρίαθλου στο Σχοινιά την επόμενη Κυριακή.
Συμπέρασμα; Η ορθή κατανόηση της αποστολής και των κριτηρίων επιτυχίας που τη συνοδεύουν, συμβάλει στην πλήρη επίτευξη των στόχων με τις λιγότερες δυνάτον απώλειες. Ένα μάθημα το οποίο πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε.
Για το λόγο αυτό, το βιβλίο που έχω συγγράψει, παρόλο που πραγματεύεται ένα καθαρά στρατιωτικό θέμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον σχεδιασμό και την επίτευξη και των καθημερινών μας στόχων.
Περισσότερες πληροφορίες για την απόκτηση του βιβλίου, μπορείτε να βρείτε εδώ
